Yokluğunun Gölgesi Şiiri - Fatih Solmaz

Ayak seslerini duyar gibiyim sevgilim,
Sanki uzak bir yerden bana geliyorsun.
Yüreğim bir serçeninki gibi çarparken heyecanından,
kapı çalıyor ve içeri sen giriyorsun.
Zahmet etme, yarım kalmış özlemimle ben koşayım sevdana,
Bir ışık ver de tüm yollar açılsın heybetinden.
Aydınlığa bürünsün hasretinin koyu yalnızlığındaki bedenim,
Sıcaklığın sarsın ruhumu, senli günlerdeki gibi.
Çok görme sevgini kalbim yaralı,
Başka derman da yok gülüşünden gayrı.
Bir nefes gönder sensizliğin kızgın çöllerine düşmeden,
Susuz kalmış bedenime gülüşünle can ver.
Serabına dilbeste dolaşırken ruhum,
Beklenmedik bir anda, bir ışık gönder.
Çepeçevre sarılmış dört bir yanım, yokluğunun soğuk duvarlarıyla,
Kanrevan vücudum seni sayıklamakta.
Bak işte bağırıyorum nefesim yettiği kadar,
Gözlerimde sensizliğin hüznü,
Başucumda öldüresi yalnızlığın,
Ve
Çatlamış dudaklarımla bağırmak istiyorum. "Seni Çok Seviyorum."
Çok görme sevgini bir yerlerden çıkıver,
Karanlık dünyama gözlerinden ışık gönder.