YOKLUĞUNUN AYNASI
(Dara Bermaz Dosta...)
“Utanırdım yokluğumun aynası ayaklarımdan...!”
Demiş; dostun birisi… Efkârlanıverdim aniden…
Dedim; kim kurtulmuş kader denen prangalarından
Seven yılmaz, seven korkmaz gardaş hiçbir maniden.
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta