YOKLUĞUNUN AYNASI
(Dara Bermaz Dosta...)
“Utanırdım yokluğumun aynası ayaklarımdan...!”
Demiş; dostun birisi… Efkârlanıverdim aniden…
Dedim; kim kurtulmuş kader denen prangalarından
Seven yılmaz, seven korkmaz gardaş hiçbir maniden.
Her sey birdenbire oldu.
Birdenbire vurdu gün isigi yere;
Gökyüzü birdenbire oldu;
Mavi birdenbire.
Her sey birdenbire oldu;
Birdenbire tütmeye basladi duman topraktan;
Devamını Oku
Birdenbire vurdu gün isigi yere;
Gökyüzü birdenbire oldu;
Mavi birdenbire.
Her sey birdenbire oldu;
Birdenbire tütmeye basladi duman topraktan;
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta