Yokluğunun Arifesi Şiiri - Adem Özdemir 5

Rüzgar esiyor inceden,
Kokun geldi şimdi açık pencereden.
Misk mi amber mi içime dolan,
Şimdi gülüyordur yüzün,
Kısılmıştır gözlerin,
Omzundan aşağı dökülen saçların,
Eşlik ediyordur sessiz gülüşüne.
Seni düşünüyorum,
Elimde soğuk bir çay, Yarım bir sigara,
Arka fonda içli bir şarkı, içimde açar yara.
Seni düşünüyorum.
Bir fotoğraf uzaktan gülümsüyor,
Ben de gülüyorum.
Sanki kapı açılacak, İçeri gireceksin.
Karşıma oturacaksın. Öyle derin derin bakacaksın.
Öyle sevecen, öyle sevda dolu.
Oysa benim gözlerim dolu.
Ellerim titrek. Bugün yokluğunun arifesi.
Hasretinin çok pahalı tarifesi.
Bir yıl kadar ağır her saniyesi.
Oysa gözlerin olmalı karşımda,
Ellerin tutmalı ellerimi.
Kolların boynuma sarılmalı,
Saçların tenimi okşamalı.
O an zaman durmalı.
Hayal bu ya bitmemeli uzamalı,
Yara bu ya hiç durmadan kanamalı.
Hiçbir yokluk canımı bu denli acıtmamalı.
Dedim ya bugün yokluğunun arifesi.
Hasretinin çok pahalı tarifesi.
Bir yıl kadar ağır her saniyesi.
Adem ÖZDEMİR