Yokluğunun Adı Sevda Şiiri - Hasan Öztürk 2

unuttun ki,
bilmezsin,
senin için,
gittiğim geldiğim yeri,
senden önce varırdım.
süprizi seversin diye,
seni ilk ben karşılar.
gözlerinin içinde açardım,
sevda çiçeği gibi.
hasretinle,
boşaltırdım şişeleri,
kısaltırdım mesafeleri,
seninle doğdurur,
seninle batırırdım güneşi,
yıldızlar düşürürdüm,
adına geceleri.
havam, toprağım, suyumda,
bulurdum seni cemre gibi.
gayri uslandım,
gayri duraldım,
şimdi...

adına kadeh kaldırmıyorum,
bozuldu içkiyle aram.
siğaraya tövbeliyim,
tiryakiliğim kalktı ortadan.
insan ne ederse,
kendine eder derdi babam.
yıllar sonra vazgeçtim.
kendime yaptığım haksızlıktan.
gayri uslandım,
gayri duraldım,
şimdi...

yüreğim yürürlükten kaldırdı,
sensizliğe yazdığı,
şiir afiş ve pankartları,
sildim hayatımdan,
yoluna düşüp, uğruna başlattığım,
deli sevdalı, ateşli isyan eylemleri.
eskisi gibi,
ya benimsin, ya toprağın,
diye slogan atmıyorum.
sevemedim kara gözlüm,
şarkısını söyletmiyorum,
piyanist Yusuf Topuz'a.
gayri uslandım,
gayri duraldım,
şimdi...

sadık kalmak adına,
anıları, hatıraları, aşk'a,
varlığını yapıştırdım yokluğuna.
sağlam tutunurum, çokluğuna.
seni düşündükçe,
hasretin getirir karşıma.
göresim gelince,
bir offfff çekerim,
dağları değil, duyguları titretirim.
yaşama dair,
gün günden kötü gelsede,
ne yaparsın ki,
geçinip gidiyorum seninle böyle.
ne şansıma küstüm,
ne de kızıyorum feleğe.
herşeyi hayra yordum,
sen ayrı gitsende,
gittin kaldın,
geldin kaldın.
ikimizi bir saydım,
sevgi, saygı, hoşgörüyle,
hayat yolunda birleştirdim.
iyi kötü seninle,
ömrümün yarısını geçtim.
öyle alıştım ki sana,
böylede kabülümsün.
seni yaşadığımın,
farkına vardım,
anladım,
anladım ya,
yokluğun da bir sevda.