Hatırlamak beklemeyi getiriyor arkasından... Gitmimişsin gittiğini bilirsin... Gözlerini alıp gittin oysa... Ama bekledim. Sesleneceksin diye bekledim.. Beklemek acı getiriyor... Hele birde boşu boşuna beklediğini bile bile bekledin mi... Acı derinden vuruyor yüreğimi.. insan mutluyken her şeyi herkesi sever ya da sevdiğini sanır. Mutluyken sınanması mümkün değilmiş sevginin ölçülmesi... Sen gittikten sonra öğrendim... Asıl mutsuzken, asıl yanında yokken asıl bırakıp, gözlerini de alıp gitmişken anladım ne kadar çok seni sevdiğimi. ve şimdi yokluğunun acısı eşittir,sevgimin ölçüsü...
Bello Nihat KaraaslanKayıt Tarihi : 29.12.2011 21:48:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Bello Nihat Karaaslan](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/12/29/yoklugunun-acisi-5.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!