Yokluğunda yazamadığım şiirlerin kederiyle boğuluyorum.
Gözlerinde gökyüzü , yüzende ay’ın en ihtişamlı hali , bakışlarında güneşin sıcaklığı, kalbinde çocuk kahkahaları varken sana yazamamak,
Mutsuzluğun en uç noktası olmalı.
Kalpte iyileşemeyen derin yarıklar oluştu.
Beynim bir şizofrenin beyni gibi karşımdaymışsın gibi konuşuyor, insanlar delirmiş olmalı ? Dediklerinde yokluğunla karşılaşıyorum. Yer ayaklarımın altından çekilip , düşüyorum. Dip neresi nerde çakılırım bilmiyorum.
Gözlerim seni görmeyince , işlevini yitirdi bakışlarım hiçliğin derin bilinmezliği…
Varlığım cam kırıkları gibi yaralar açar sende.
Anısı biz olalım bu sokakların
öpüşmediğimiz tek saçak altı
hiç bir otobüs durağı kalmasın
Biz yürüyelim kent güzelleşsin
gürültüsüz sözcükler bulalım
yeni sevinçlere benzeyen
Devamını Oku
öpüşmediğimiz tek saçak altı
hiç bir otobüs durağı kalmasın
Biz yürüyelim kent güzelleşsin
gürültüsüz sözcükler bulalım
yeni sevinçlere benzeyen
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta