Yokluğunda yazamadığım şiirlerin kederiyle boğuluyorum.
Gözlerinde gökyüzü , yüzende ay’ın en ihtişamlı hali , bakışlarında güneşin sıcaklığı, kalbinde çocuk kahkahaları varken sana yazamamak,
Mutsuzluğun en uç noktası olmalı.
Kalpte iyileşemeyen derin yarıklar oluştu.
Beynim bir şizofrenin beyni gibi karşımdaymışsın gibi konuşuyor, insanlar delirmiş olmalı ? Dediklerinde yokluğunla karşılaşıyorum. Yer ayaklarımın altından çekilip , düşüyorum. Dip neresi nerde çakılırım bilmiyorum.
Gözlerim seni görmeyince , işlevini yitirdi bakışlarım hiçliğin derin bilinmezliği…
Varlığım cam kırıkları gibi yaralar açar sende.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta