Yokluğunda yazamadığım şiirlerin kederiyle boğuluyorum.
Gözlerinde gökyüzü , yüzende ay’ın en ihtişamlı hali , bakışlarında güneşin sıcaklığı, kalbinde çocuk kahkahaları varken sana yazamamak,
Mutsuzluğun en uç noktası olmalı.
Kalpte iyileşemeyen derin yarıklar oluştu.
Beynim bir şizofrenin beyni gibi karşımdaymışsın gibi konuşuyor, insanlar delirmiş olmalı ? Dediklerinde yokluğunla karşılaşıyorum. Yer ayaklarımın altından çekilip , düşüyorum. Dip neresi nerde çakılırım bilmiyorum.
Gözlerim seni görmeyince , işlevini yitirdi bakışlarım hiçliğin derin bilinmezliği…
Varlığım cam kırıkları gibi yaralar açar sende.
Haliç'te bir vapuru vurdular dört kişi
Demirlemişti eli kolu bağlıydı ağlıyordu
Dört bıçak çekip vurdular dört kişi
Yemyeşil bir ay gökte dağılıyordu
Deli cafer ismail tayfur ve şaşı
Devamını Oku
Demirlemişti eli kolu bağlıydı ağlıyordu
Dört bıçak çekip vurdular dört kişi
Yemyeşil bir ay gökte dağılıyordu
Deli cafer ismail tayfur ve şaşı
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta