Yokluğunun Acı’sı Şiiri - Serdar Çiçek 2

Yokluğunda yazamadığım şiirlerin kederiyle boğuluyorum.
Gözlerinde gökyüzü , yüzende ay’ın en ihtişamlı hali , bakışlarında güneşin sıcaklığı, kalbinde çocuk kahkahaları varken sana yazamamak,
Mutsuzluğun en uç noktası olmalı.
Kalpte iyileşemeyen derin yarıklar oluştu.
Beynim bir şizofrenin beyni gibi karşımdaymışsın gibi konuşuyor, insanlar delirmiş olmalı ? Dediklerinde yokluğunla karşılaşıyorum. Yer ayaklarımın altından çekilip , düşüyorum. Dip neresi nerde çakılırım bilmiyorum.
Gözlerim seni görmeyince , işlevini yitirdi bakışlarım hiçliğin derin bilinmezliği…
Varlığım cam kırıkları gibi yaralar açar sende.
Yokluğun bende büyük enkazlar …mutsuzluk ve acı molozların altında yaşam savaşı yaratıyor. Ortak bir paydada buluşamamazlığın verdiği acı’da cabası.
Yere çakılmayınca şizofrenik beynim hayalinle uçsuz bucaksız diyarlarda hayalinle , ortak bir paydada buluşmanın verdiği sarhoşlukla heryeri cennetleştirelim 🍀