Sesinin nefesinin, tenime sinen teninin yokluğunda
hep bir ölme ihtimalidir beklediğim...
Olmadım
Varolmadım,
Olmadığın da sen ben de olmadım
Parmaklarıma kan oturdu ellerime uzaklığın
Yokluğun hep bir ihtimal doğurdu...
Hayatım ben,
Bir tek seninle çözülebilen
Anladım
Ve sensizliği ile ölünebilen bir hayat
Bir daha anladım
sen
ben
ayrı olsa da aslında 1 hayat,
olmasa da.
Olmasam da yanında acısın gözlerin sevgilim
Çakılı kalayım hep o gözkapakların da sevdiğim
Kendimi kendimden mahrum ettiğim
Olsan da sen, olmasan da
Ölen benim sen sessizliği ile ve yaşamayan sensizliği ile
Hiç.
Kayıt Tarihi : 29.2.2008 12:41:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yusuf Varol](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/02/29/yoklugunum-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!