Bu şehir ıssız yokluğunu yaşıyor senin
Sokaklar bomboş, sessiz
Ayak sesleri yok eskisi gibi
Terkedilmiş tüm evler,
Duyulmuyor kahkahaların,
Yankılanmıyor sesin artık
Yokluğunu yaşıyorum
Bir zamanlar çok aşındırdık sokak taşlarını seninle
Anlatırdık, konuşurduk saatlerce
Bakışırdık gözgöze usanmadan
Gülerdin, kahkahalarınla çınlardı tüm şehir
Şimdi bir matem çökmüş üzerine bu şehrin
Sokaklar sessiz, heryer sessiz
Yokluğunu yaşıyorum
Hani hatırlarmısın o tanıştığımız geceyi
Sokakta karşılaşmıştık,
Meğerse aynı sokakta oturuyormuşuzda
Bilmiyormuşuz
Sonradan öğrendik evlerimizin yan yana olduğunu
Öğrendiğimizde basmıştın kahkahayı
Sokaktakiler dönüp bize bakmıştı
Sen utanmıştın, başını önüne eğmiştin
Koşarak kaybolmuştun evinin bahçesinde
Bugün tektek andım, gezdim seninle birlikte olduğumuz yerleri
Önce otuduğumuz sokağa geldim,
Evimizin o bahçeli evimizin önünde durdum
Harabeye dönmüş, yıkılmış duvarları,
Ya bahçedeki ağaçlar,
O özene bezene baktığın suladığın okşadığın güller
Yok, olmuşlar, kurumuşlar
Onlarıda götürmüşsün yanında
Kurumuş ağacın dalında bir kafes asılı,
Paslanmış, telleri dökülmüş bir kafes
Saka kuşun vardı ya, işte onun kafesi
Nasılda bakardın ona, yemlerdin, suyunu verirdin
Bahçeden geçerek kapıya yaklaştım
Kapı yerinden düşmüş, dayanmış kalmış duvara
İçeriye baktım, hayal ettim bir an
Koşarak gelişini, o hoş geldin canım deyişini
Gülümsemeni
Ve boynuma sarılışını,
Her zaman yapardın bunu,
Sanki senelerce ayrı kalmışsın gibi
Aslında hergün birlikteydik
Bir an canlandı gözümde o hatıralar
Yerde bir fotoğraf buldum
Solmuş, yırtılmış, siyah beyaz fotoğraf
Bu senin fotoğrafın
Altında kısa bir dörtlük
- Canımdan çok sevdiğime,
- Sen nerdeysen ben ordayım
- Sensiz yaşamak haram bana
- Ben sensiz yaşayamam ki
Hani şimdi nerdesin, canından çok seviyordun beni
Ben buradayım sen nerdesin, neden yalnızım, sensizim
Bu şehir ıssız
Yokluğunu yaşıyor, benim gibi
Bahçende ağaçlar kurumuş güller solmuş
Sensizliğini yaşıyor benim gibi
Evimiz harabeye dönmüş yokluğundan,
Kalbimde aynı
Tek tesellim elimdeki fotoğrafın ve anılarım
Kendimi avutuyorum bunlarla
Yokluğunu yaşıyorum
Kayıt Tarihi : 2.2.2008 12:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yerde bir fotoğraf buldum Solmuş, yırtılmış, siyah beyaz fotoğraf Altında kısa bir dörtlük - Canımdan çok sevdiğime, - Sen nerdeysen ben ordayım - Sensiz yaşamak haram bana - Ben sensiz yaşayamam ki
Önce otuduğumuz sokağa geldim,
Evimizin o bahçeli evimizin önünde durdum
Harabeye dönmüş, yıkılmış duvarları,
Ya bahçedeki ağaçlar,
O özene bezene baktığın suladığın okşadığın güller
Yok, olmuşlar, kurumuşlar
Onlarıda götürmüşsün yanında
Kurumuş ağacın dalında bir kafes asılı,
Paslanmış, telleri dökülmüş bir kafes
Saka kuşun vardı ya, işte onun kafesi
Nasılda bakardın ona, yemlerdin, suyunu verirdin
Bahçeden geçerek kapıya yaklaştım
Kapı yerinden düşmüş, dayanmış kalmış duvara
İçeriye baktım, hayal ettim bir an
Koşarak gelişini, o hoş geldin canım deyişini
Gülümsemeni
Ve boynuma sarılışını,
Her zaman yapardın bunu,
Sanki senelerce ayrı kalmışsın gibi
Aslında hergün birlikteydik
Bir an canlandı gözümde o hatıralar
Harika anlatım. Zevkle okudum. Yüreğinize sağlık efendim. Sevgi ve saygılar.
Yokluğunu yaşıyor, benim gibi
Bahçende ağaçlar kurumuş güller solmuş
Sensizliğini yaşıyor benim gibi
Evimiz harabeye dönmüş yokluğundan,
Kalbimde aynı
Tek tesellim elimdeki fotoğrafın ve anılarım
Kendimi avutuyorum bunlarla
Yokluğunu yaşıyorum
cok güzel bir siir yüregine kalemine saglik ,
Sokaklar bomboş, sessiz
Ayak sesleri yok eskisi gibi
Terkedilmiş tüm evler,
Duyulmuyor kahkahaların,
Yankılanmıyor sesin artık
Yokluğunu yaşıyorum
Her dizesi ßuram,ßuram hüzün kokan şiiriniz gözlerimi yaşarttı..
Dediğiniz gißi ''tek teselli anılar ve fotoğraflar'':(
Saygılar..
TÜM YORUMLAR (13)