Yokluğunu Üşüyorum Şiiri - Latif Memiş

İçimde gelgitler yeşeriyor.
sustukça kanıyor
kanadıkça susuyor herkes.
susuzluk tutuyor
ellerinden güzümüzün.
içimde üşüyor zaman
yağıyor sessizce.

Korku yağıyor.
şehvet kurguluyor geceleri
sen yağıyorsun sevimize.
masalları kaf dağının
paradokslarımız kadar derinde.
sesimizin peri kızları
sığmıyor anlamlara.

çocuklar büyüyor
küllerinde zamanın.
umutlar külleniyor
aşka sağdıçlar adanıyor.
yapışkan bir gökyüzüne
karalanıyor ıssızlık
ve yokluğun.