Yokluğunu Sevdim Şiiri - Aysel Çoban

Düşlerim son anda kayıp gitti ellerimden
Bir su damlası gibi
Düşen o damla
Telefon sesinde donup kaldı
Yaşanmayan yaşanmışlığı silmiştim birden
Silinmişliğin ardından
Bir kez daha sensizliği kabullenecektim.
Hiç üzülmedim, alışığım
Ama hep seninleydim.

Ben sensizliği ikili yaşadım
Nasıldır bilir misin.

Gözlerine baktığımda kilitlenirim
Bakışlarını çözmek değil amacım
Ben seninle bakmalara değil
Bakmaların hissettirdiği anlamları sevdim.

Bir kabullenme değil gerçekler
Yokluğunun adını sayıklarım
Ben seninle birlikte olmayı değil
Birlikte olamamanın yokluğunu sevdim.

Seni tanımanın adına, ne varsa
Ne unutuyor, ne de yaşayabiliyorum
Sadece hissediyorum
Ben hissetmeleri değil
Seni özlemeyi sevdim.

Tensel açlık değil içimdeki
Ruhumda dinmeyen özlemin adı var
Ben seninle dokunmayı değil
Dokunmaların getirdiği heyecanı sevdim.

Ve bileceksin ki
Ben seni,
Sevme yetisini sevdirdiğin için
İçimde büyüttüm
Ve ben seni,
Yıllarca anlamını bilmediğim
Sızıları dindirdiğin için sevdim