Yokluğunu Kokluyorum Şiiri - Hayrettin T ...

Ömrümden düşürdüğüm aşk anahtarların sol yanımda bulundu.Kalp atışlarım buldu.Bakışlarımın temiz görüşleri buldu.Mavi helecanlarım buldu.

Tutku yüklü tırlar geçiyor üst benimde,bir rekor denemesidir,şair ölür mü diye.Ki rekorlar kitabına girmeye hazırlanıyorum,sevgilisine en fazla şiir,öykü,yazı yazan olarak.
Sana gelirken giydiğim gömleğimi buldum,biraz eskimiş,ütüsüz,sensiz ama onu ilk kez sana gelirken giymiştim.Başka giyimlere kördüm çünkü…Güneşine ilerliyorum,belki bir kelebek olursun kanatların çarpıp gelir.

Aşk kimliği paslanan eski bir sevda gazisiyim,yüreğim üstüne gazilik madalyan var.Sensizliğin kör gözünden utanıyorum…Yontulmamış söylentiler kanıyor solgun mevsimlerimden.Hüznümün matarasındaki kinler, kanıma kadar dokunuyor.Belki kinim kendime… Üstü kalan ,kalışların ödenmemiş hesaplarında,hesabım var seninle.Yeni bir metrobüs hattı geçiyor umutlarımdan.Seni bu kalabalı kırılganlıklar trafiğinden kurtarmaya hazırım.

Bütün duraklar aynı,her durakta ismin yazılıyor,sözlerin, yazdıkların afişe olmuş.

Saçların bir sevda öyküsünün taranması için kalemlerimi bekliyor,biliyorum.
görmüyorum söylemiyorsun kırılıyorum..
Hiçliğimin şifreleri çözülüyor şizofrenik bir gecenin rüyasında.Ve gittikten sonra ilk kez bir rüyada seni görüyorum.Rüya yorumlarına baktım hayırlı bir rüya olduğunu okuyunca aklıma uyurgezer sevgililerin aşk masalı aklıma geliyor.
“ Delikanlı rüyasında hiç görmediği çok güzel bir kızı görür,kız yakın mahallesinde oturuyormuş.Tam o sırada kız da aynı rüyayı görmüş,uyurgezer bir vaziyette pencereden bakmışlar.Ay’ın siluetinde bir birine sarılmış gibi görüyorlar.Genç delikanlı,uyurgezer dışarı onun mahallesine gider.Çok şeyin farkına varmadan,genç kız da gelir,sarılırlar yıldızları izlerler.Sabah olduğunda tüm mahalle etraflarında toplanmış, uyanmalarını beklemişler.
-Uyandıklarında ne oluyoruz.Derken ikisi rüyalarını anlatıyor,durum anlaşılıyor,nikah memurunu çağırıyorlar.Birbirine sarıldıkları yerde evlendiriyorlar.
-Sana bir öykü çıkarıyorum gönül bağımdan.Seslen bana ey aşk…Geçtiğin yerleri kurşunlasam mı? Öpsem mi? Karar ver…

Ya da aşk için yakılmışların küllerini yollarına serpeyim. Ayak izlerimden sen çıkıyor.Yakarışlarımın sıcaklığı artıyor,içimde bir gün geleceksinin alevi kızıl bir kız gibi süsleniyor.Sirenler çalıyor bu gece,senin sesin yankılanıyor kentimden.

Islak mendilini buluyorum,ağladığın peteğin arasından.Kuramamış bunun gizemini çözmenin yorgunluğundayım.Bu sevda kurmamışsa,içimdeki sağanaklar artıyorken mendilin nasıl kurusun ki beyaz gülüm.

Çok davullu bir senfoni çalıyor ummalarım.Bu ayrılığı yüksek sesle bıktırmalıyız.Yetti bence bunca yalnızlık, acıların şerbetini içmeler,helvasını yeni bir huzurda yemeler.
-İlk kez huzurum var demişsin. Japon huzur ya da Çin malı huzurlar.

Kirpiğinden kendime bir dar ağacı yaptım, sürmeli gözlerinin önünde aşkına asılacağım.

Sensizliği asıyorum…
Yoksun…
Onu da asıyorum.
Ağlıyorum,ıslatmıyor yüzsüzlüğümü.Senin ağladığın duvar diplerine gidiyorum,tövbe tespihim elimde,gözyaşlarım akmaya hazır.Şakağımda,intihar etmeyi düşünen yalnızlık ve sana olan özlemim cevapsızlığı.Arkana son kez baktığın evin, pencereden gidişini izleyen ben bu,anların resim sergisi kokluyor hayatımızı, aşkımızı.Yokluğunu kokluyorum..

Ücranda sensizliğin leşine konan güzellerin yeni kokuları yayılıyor yaralı içlerime
Gözlerine, sözlerine, her şeyine bekçi sevdam sensiz almıyor kimseyi.
Her anım,her şeyim senden kalma.Herkes kendi gördüğüne akan deli ırmak gibidir.
Rüzgarların dalgalandırır ırmağımızı.Aşk botuyla sörf yapan ve düşmemek içim sana sarıldığım gibi sarılgan bir haldeyim.En kanadığımız yerden durdum.Yokluğunu kokladım,gelişin bu sefer seferi değildi,kanadıklarımıza aktı kokuların.Affetmenin Kevserlerini akıtmayı öğrenerek,huri olmaya,beni sahilinde sevenin olarak güneşliğine almışsın cennet kokulum.