Yokluğunu içime salıp Şiiri - Kenan Faik

Bir yaşıma daha erdim saklanışlarımla
Toprağa düştüğüm nice çocuk yanım
Yara bereye mahkumdu hep...
Ve hala da öyle
Ne yapayım?
Acılarım dizlerimi kanattığımdan değildi hep
Gecenin sapladığı hançerlerden hala sızar yokluğun
Kirli yanaklarımdan az mı süzüldü yaşlar
Ve sen ne çok vardın bende
Çelik çomaklarımdan
Misketlerimden bile çok..
Çocukluğumdun
Korkardım
Yanardı içim
Ağlardım...

Bir haber aldım ki
Büyümüştüm
Büyümüştük
Ve sen
Yoktun
Olmadın...
Nice aradım yokluğunu içime salıp
Gelmezdin
Gelemezdin...
Konuşmadan
Sevişmedendi benim sevdam
Uzak
Çok uzaktandı benim sevdam
Gecenin karası değil kiri
Hazanın soğuğu değil zemherisi
Ateşin koru değil isiydi sevdam
Sevdam
Ah sevdam...