Yokluğunu İçime Çekiyorum Şiiri - Emre D ...

Yokluğu içime çekiyorum
Bu sınırları aşmak öylesine zorken,
Kalıplara sıkışmak olağan olmuştu.
Yoğun dumanda önümü görmek zor,
Seni nasıl bulacağımı sanıyorsun?

İliklerimize kadar üzgünüz,
Damarlarımızdan pişmanlık akıyor,
Buna dur demek ölesiye imkânsız,
Duygularıma ölesiye mahkûmum.

Kelimeler beni anlatmıyor,
Suskunluk çaresizliğin ilk kıvranışıydı
Yok oluşun özgürlüğüyle avunmak şimdiyi yaşamamak demekti,
Dünlere hapsolmak yarınları ummaktan daha az ümitsiz,
Belirsizliğin içinde kaybolmak gibi…

Öyle olmamak ne aptalca gibi görünüyor,
Öyle olmaksa ne iğrenç…
Sus ve biraz beni dinle,
Konuşmaya, nutuk dinlemekten daha çok ihtiyacım var,
Ve kabul edilmeye.