Yokluğunu Hissediyorum

Kardeşime... Adnan’a…

Güzel gözlerini
Yanımda olmasan da
Gördüm bu gece
Anımsadım paylaştıklarımızı
Sevindim…
Ardından paylaşamadıklarımızı düşündüm
Üzüldüm…
Sonra,
İçimde bir buruklukla
Şu an paylaşmaya çalıştıklarımızı
Duydum yüreğimde…

Belki,
Üzüldüğünde ya da
Kendini yalnız hissettiğinde
Yanında olamadım.
Sevinçlerimi ve hüzünlerimi
Seninle paylaşamadım
Hep yüreğimdeydin
Yüreğimi sana açamadım
Artık açabiliyorum yüreğimi yüreğine
Görebiliyorum yokluğunda seni
Duyuyorum konuşmasan da…

Hiçbir zaman unutmadım ve unutmayacağım
Beni sırtında taşıdığın günleri
Bize olan bağlılığını
Her gün patates yemekten bıkmayışını
Annemin “ekmeğine kuru, ayranına duru” demeyişini
Hem güçlü hem yumuşak yüreğini
İçtenliğini ve sadeliğini
Yapmacıksız sevişini
İncitmekten korkuşunu
Ne denli sıcak ve yakın oluşunu
Güçlükten gelişini ve güçlü kalışını…
Eksikliğini hissettiklerini
Olmasını istediklerini
“Keşke bunları da yaşayabilseydim” dediklerini
Ve yaşadıklarının seni ne kadar olgunlaştırdığını…

Beni yanında hissedişini düşündüm
Hem sevindim hem üzüldüm…

Ama biliyorum ki
Ben senin kalbindeyim sen de benim kalbimde…