Ben çalışmak zorunda idim geçinmek için
İnan böyle olacağını önceden kestiremedim
Seni çok yalnız koydum bunu şimdi hissettim
Canım benim yokluğunu gidince ancak bildim
O kadar yalnızdın ki el işi,bahçe yetmezdi
Bütün zamanları,eğlenceleri sık boğaz ederdi
Benimle olduğun an hep sohbet eder,dertleşirdi
Canım benim yokluğunu gidince ancak bildim
Bu beni çok üzüyor yaşarken seni düşünemedim
Neler çektiğini inan bana dertlerini söylemedin
Belki çok değişik yollarla bana belli ifade ettin
Canım benim yokluğunu gidince ancak bildim
Evde her işi yapıyorum görsen zevk alırdın
Bu zevkin çoğunu yaşarken sana tattıramadım
Sen benim için her türlü yemeği anında hazırlardın
Canım benim yokluğunu gidince ancak ancak anladım
20.04.2008
Bahattin Tonbul
Kayıt Tarihi : 20.4.2008 00:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yokluğunu gidince evde ancak anlaya bildim yalnız kalınca
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!