Yokluğunu Fikrime Oturtamadım

Yoksun olmayacak bir duasın ama,
Ben sensiz nefes almaya güç yetiremedim.
Kaderin sillesinden defalarca geçtim de,
Sensiz bu gönül ağrısı nasıl dindirilir ben hâlâ öğrenemedim.

Nice yollardan döndüm, nice köprülerden geçtim,
Kimi zaman tökezledim, kimi zaman düştüm.
Bedel ödeye ödeye bugüne geldim gelmeye de,
Sensiz nasıl adım atılır ben hâlâ beceremedim.

Yorgun kirpiklerimle hasretine nice çentikler sıraladım,
Sineyi dağlayarak imkansız aşkımıza nice ağıtlar yaktım.
Ben kendimden geçsem de sende takılıp kaldım.
Sensiz nasıl yaşanıılr ben hâlâ başaramadım.

Yaşadığım herşeyde bir hikmet aradım,
Her birinden bir ders çıkarıp, takdir dedim ağırladım.
Kimini zihnime, kimini sabrıma kazıdım,
Ama ben yüreğimi yokluğuna alıştıramadım.
Sensiz bu dünyayı ben hâlâ fikrime oturtamadım...
Döndü Dülger