Yokluğunu Beklemişim Meğer

Akşamüstüydü, durağa çıktım, seni beklemeye
Önceden geldim, her zaman kinden erken
Her zaman ki gibi, durağın yanında simitçi,
Su satan kadın, terazisinin başında ki çocuk,
Çiçekçi kız, son zamanda dadanan çerezci
Tekmili birden, bütün esnaf, hepsi ordaydı
Ve artık, otobüsünün gelmesine altıya beş vardı
Heyecanım hat safhada, müjdem olacaktı sana
Çiçekçi kızdan, bir gül aldım, dikensiz tarafından
Senin geldiğin tarafta ki, otobüslere bakmaktayım
Bir öncekinden kaşları çatılmış, insanlar inmekte
Bırakmışlar sanki gülüşlerini, geldikleri o yerlerde
Ve onca heyecanım, gülmeyen insanlarla endişede
Şimdi durağa geldi otobüsün, duygularımsa şaşkınca
Toparlanıp, aynı heyecan içinde, yaklaştım bir iki adım
Kapılar açıldı, şimdi inecek gülerek derken, inmedin…
Geldiği gibi gitti, A otuz sayılı, belediye otobüsü yeniden
Endişe depremlerine kapıldım, bakarken otobüsün arkasından
Hiç gecikmezdi, hep aynı saatte gelirdi, gecikse de haber verirdi
Nerde kaldı ki, hiç böyle yapmazdı, alıştığım bu hal ilk defa değişti
Bu sebepten, çok kere dalga geçmişimdir, bu dakikliğinden,
Aklımdan geçerken hep bunlar, acı, acı çaldı telefonum birden
Bir erkek sesi geldi, o ses polismiş meğer yumuşak ve nazikti hali
Karşıdan karşıya geçerken, bir aracın altında kalmış telefonun sahibi