Yokluğunu Ancak Böyle Anlatırım Kendime

_eskir
bilmem ne kadar oldu
yıl ayıralı bizi
sınırları ateşle çizilen gözyaşı büyüklüğünde dolduğunda gözlerim
peşinden koştum güvercinin kanadında görene dek
yalaz'ını yalnızlığımın

_sonsuzluk
kuyruğunda kaldı acıların
ta taşraya giden demir yolunun ucundan
var ile yok arasında bir yerlerde iki ucu açık çizgi oldu
sonuçta fark etmiyor yancıları
yokluğunda her yer günlerden salı

_vuslat
acıyla akran oldu
hiç söyleyemedim en çok kollarını beğendiğimi
yağmurlar sonrası kokunu sarması güzel oluyor
biraz kekremde olsa yüreğime iyi geliyor
sonuç fark etmese de yine de en zoru ayrılık

_bilmesen de
bunu rüyamdaki kurtlar iyi biliyor
sırıtan dişleriyle yerken çürük damarlarıma gülüyor
hâlbuki sadece bir kelime çağırmak
söndürmek yalaz'ı
bir zamanlar diye başlamak için