Yokluğunla Savaşırken Bile Özlüyorum Seni

Cigara da bu kadar tütmüyor
Yüreğim hasretine yanıp tutusuyor.
Yokluğun cehennem gibi,gözlerin zemheri.
Varlığın umut, sözlerin ilaç
Tenin tenimde sıcak ama bir o kadar da soğuk.
Omuzun cennette bir kösk
Nefesin ise bir rüzgarın yağmurdan sonra hafif esmesi
Bakışlarındaki manalar, zehir gibi vücudumda dolanıyor kanıma karışıyor ama ölmüyorum.
Vakit tamam dedin mi, gece çöküyor ruhuma
Gidişin sihirli bir değnek gibi,beni baska birine dönüştürüyor.
Ya ardında bakışlarim bir savaş taciri gibi,yıkım olmuş bir kalple baş başa kalıyorum.
Ve gidişini izliyorum güneşin batışı
Soylesene bana istanbul bu kadar mucize var mıydı, sen gitmeden önce...