Yokluğunla Ölüyorum Şiiri - Vildan Uyar

hüznümün ayak sesleri yankılanır...
yağmur siler mi hayattan izlerimi?
hüznüm gider raks eder mi harflerim...
ne dersin?

oysa gözlerimdi konuşmalarım
dilimde susmalarım
yenildim...
ama kime
ya da neye?
biliyor musun?

aynada gözlerime baktığımda
gördüğüm ben değilim...
bu ben değilsem
içimde ki kim?
soruyorum

kalemi tutan parmaklarım
ya kalbim...?
anlıyor musun?

serzenişlerim
duvara çarpıp çarpıp
yere düşen...

düşlerim...
neyse ki düşelerim
hala benim...

yokluklarda saklı hecelerim
akşam oluyor
güneş batıyor yavaş yavaş
bir gün daha sensiz geçip gidiyor...

ufkumda sensiz bir gün doğuyor
ve sen yarın yine yoksun...
biliyorum...

farkında mısın?
sen yoksun
biz yok
ve ben
'yokluğunla ölüyorum'

sensizlik
penceremden sızarken içeriye
yağmurlar ıslatır yastığımı

yitirilmeyen bir aşkın
yitik hayali
hayallerden bir parça daha kopuyor
kayboluyor
siyah beyaz arası bir denizde...

biliyor musun?
hayallerim... onlar öksüz kaldılar...
yüreğim 'sen' dedikçe
yokluğun ardına düşüyor
ve ben 'yokluğunla ölüyorum'...

alışmışım sessiz sözlerine
gözlerini arıyor, gözlerim yine
ama bu yokluğun beni bitiriyor...

farkındasın...
bu yokluk beni öldürüyor...
ölümüm bile sensiz oluyor...

Vildan Uyar
***************************************
Bir Şirin Hikayesi

Yine sensiz ve sessiz bir gündeyim...
Ertesi gün yine yokluğunlayım ve bir şiir yazıyorum..
Her kelimesini ıslatıyorum...
Kalem silik yazsada ısrarla karalıyorum önümde duran o bembeyaz sayfayı...
Dilimde yine seninle söylediğim o hüzünlü şarkılardan biri var...

Odamda resmin, gülümsüyor yine...
Koşuyorum aynaya bakıyorum 'gülümsüyor muyum ' diye...
Bekliyorum camın önünde, ama senin gibi gitmiyorum ben...
Bir ateş yakıyorum... Bir acı daha atıyorum içine..
Alev alev yanıyor ve ben üşüyorum yokluğunla...

Şiirin tam ortasında duruyorum bir sigara yakıyorum...
Ne tuhaf gözlerimi kapatıyorum yine...
Kalem kendi kendine yazıyor.... ve ben kalbimi yokluyorum 'yaşıyor muyum' diye...

Tık tık seslerini duyuyorum ama nefes alamıyorum yokluğunla...
Dönüyorum arsız çiçeğimi suluyorum bir kere daha...
ve hüzün beni çağırıyor
'hadi gel' diye...
Alıyor götürüyor beni senin olduğun yere...
Ama bulamıyorum seni yerinde...
Dönüyorum kendi köşeme... Yine sessiz ve sensiz bir gündeyim...

Şiirin sonu hüzünle bitiyor yine..
Şiirin başlığı 'Yokluğunla Ölüyorum'...
'Yokluğunla Ölüyorum'...

Vildan Uyar