yokluğunla ıslanan günleri sayıyorum
belki bir gün,belki bir ay geçti
bilmiyorum.
zaman benim aksime ilerlerken
ben
beni bıraktığın yerde
yorgun
bitkin
umarsızca uzanıyorum
avuçlarımda gözyaşıyla karışık kanlar
ölüyorum.
dokunduğun yerlerden başlıyorum çürümeye.
yokluğunda boğulup,
her gün damla damla tükeniyorum.
gel kurtar diyecek mecalim yok
bitiyorum...
Kayıt Tarihi : 3.12.2008 09:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!