Yokluğunla Şiiri - Abdullah Atay

Zalim gurbetin kahrını
Çile ile çekiyorum
Ecel şerbetin zehrini
Bile bile içiyorum...

Yokluğunla dolup taşıp
Girdaplarda akıyorum
Çalkantılı ummanlara
Dertlerimi döküyorum...

Albümlere bakıp bakıp
Resimleri yakıyorum
Anıları karıştırıp
Hayaline bakıyorum...

Yastığında unuttuğun
Bir tel saçın kokuyorum
Yar bağımda büyüttüğüm
Bir gül için şakıyorum...

Mecnun gibi yarattığın
Bana,seni soruyorum
Gidişinde bıraktığın
Yokluğunla duruyorum...

Şu bitmeyen gecelere
Yüreğimde sancılara
Hiç dinmiyen acılara
Kör kurşunlar sıkıyorum...

Bazı dostluklar gözyaşı gibi akar geçer.Hüzün verir...
Bazı dostluklar da azgın sel gibidir. Yıkar geçer..Acı verir...
Kimi dostluklar da şırıl şırıl bir ırmak gibi.Ruhu besler..
Gerçek dostluklar da içinde tüm güzellikleri barındıran durgun bir denizdir.Daldıkça çok şeyler öğretir.Hiç tükenmez...