. Yokluğundan Utanır Bakışlarım

YOKLUĞUNDAN UTANIR BAKIŞLARIM

Solmasın diye üzerine titreyerek diktiğim umutlarım
Filizlenmeyi unutmuş, her akşam kurur
Örerim duvarları, kapıları kapatırım da
Gözlerin var ya gözlerin
Bir türlü gitmez, aynı yerde durur.

Mehtabın beyazına dokunurum uzatıp elimi
Yıldızlar gülümser
Gölgene koyar başımı yatarım
Bir tatlı meltem eser
En güzel rüyalar benimdir.

Hayalinin nefesini dinlerim, mutlu notalar dillenir
Çiğ damlaları gülümser bülbüllerine
Utanmaz yüzüm
Yanaklarını sürer sıcacık ellerine…

Sözlerin kadife tenlidir her yanımı okşar
En kalın zincirlerle bağlamak isterim zamanı
Öylece, kımıldamadan durmak
Ve kıyamet çiçekleri açıncaya kadar
Dizinde uyumak…

Bir baykuş çıkar aniden ortaya
Böler rüyamı tam ortasından her gece
Yokluğun büyür büyür
Korkumun titreyişleri depremlere dönüşür
Hıçkırırım
Fırtınalar gözlerimden bir bir düşer…

Boynum bükülür
Sesim kısılır
Omuzlarım çöker yokluğunun ağırlığından
Filizlenmeyi unutmuş umutlarımı alır koynuna
Kapanır bakışlarım
Utanır yokluğundan
Utanır...