Yokluğundaki Varlığım

Yokluğunla dolu gecenin sonundaki
Şafaksız gecelerin alışılmış hali;
Pas tutmuş yüreğime bağladığın,
Yitik duygulardan kalma,
İhanet telleriyle ördüğün,
Esaret zincirlerini giyinip
Dolaşmaya çıkıyorum, prangalarınla
Sensizliğinin beni kendine bağlamışlığıyla...
Yürüdüğüm yollar her zamanki gibi tozlu,
Gölgesine sığındıkların çoktan kurumuş,
Rüzgar her köşe başında nöbette;
Yalnızlığınla patlatacağı tokatlar için.
Hiç biri kabullenemiyor sensizliği.

Oysa ben;
Gittiğinden beri haykırıyorum çaresizliği,
Amansız feryatları ıslıklıyorum geceleri,
Toprağa attığım her adımda
Yokluğunu kazıyorum, karanlık, zifiri...

Yoksun diyorum;
Varolduğun kadar, yokluğunlayım
Ve yokluğun kadar, varolmaya çalışacağım
Yokluğunu varlığımla dolduracağım,
Varolduğuma inat, varlığını yaşayacağım.