Yokluğunda Yaşamak Şiiri - Emine Şafak

Bilsen yokluğunda nasıl yaşamaya çalıştığımı, seni senden uzakta arayarak…
Ve gözlerim hala sen diye bakıyor her şeye herkese,ellerim hala seni yazıyor tüm kelimelerim sadece sen diyor...
Kalbim bir kuş misali kanat çırpıyor senin yolunu arayarak...

Biliyor musun, hala adını duyunca titrer yüreğim...Bir heyecan ki sorma gitsin,buz kesiyor tüm bedenim...Hala çok seviyorum seni,eksiltmedi geçen günler ne aşkımı ne sevgimi...
Ey ömrümün son bahar sevinci..! ! !
Ayak izlerinde savruluyorum bir kuru yaprak misali...
Senli düşleri düşündükçe,dökülüyor yanaklarıma baharın toprak kokan yağmur taneleri gibi göz yaşlarım...

Yalnızlığımda iki dudağımın arasında sessiz öpüşlerim büyür seni düşündükçe. Gülüşlerimde filizlenir sana olan sevgim...Ah yâr bir bak benim gözlerimle sana olan sevgime...Yorgun kirpiklerimin ucuna birikmiş damlalardan sor sana olan özlemlerimi...
Dokun ellerinle kan damlayan yüreğime, şifa bulsun tüm marazlarım...

Yorgun bekleyişlerime bir son ver artık ne olur...
Sevdanın penceresinde beklerken seni, bir el salla masum kalmış bütün duygularıma... Bir rüzgar ki esiyor tüm dallarımı kırarak, gel de son bulsun bu sevda rüzgarım...

Yokluğunda nasıl yaşamaya çalıştığımı anla artık sevgili.! ! !
Yokluğun böylesi canımı yakarken, ben ''sen'' diye inliyorum...

20.5.2013

Emine Şafak
Kayıt Tarihi : 21.5.2013 08:35:00