Yokluğunda Yar Şiiri - Selahattin Yetgin

Yüreğimin kanayan yerlerinde öfke
Albenisi unutulmuş sevdaların köşkünde
Dudağımda hazin bir yalnızlıksın
Nemli sabahların döşeğinde kızılcık bakışların
Çürümüş dallarda bir yığın yaşanmışlık
Üşüyorum gönlünün çıngılarında
Cılız ve titrek ellerimle aşkı yazıyorum

Bir tahterevalli olsam şimdi
Eski bir bacadan yükselen duman olsam
Hayallerimin kerpiçten evlerinde
Uyusam ve bir daha uyanmasam
Çalsan kapımı sevdalı yüreğinle
Sarılsan yine bana eskisi gibi yar
Şakaklarımdaki aklara dudağını sürsen

Sureti eskimiş pişmanlıklar uhdemde
Gözbebeklerimde firari yıldızlar
Balıklar yüzüyor ruhumun derinliklerinde
Üryan bir ateşim ben hüzünlere
Kapat yine de yalnızlığımın tunç kapısını
Bir yudum mey olsun gülüşün
Sahra yalnızlığımın o dar odalarında
Yudumlara böl yine beni sevginle

Kapattım gözlerimi sen yokken aşka
Suskundu dilim yar asırlarca
Nicedir karanfil kokulu şiirler biriktirdim sana
Sen güneşi emziriyordun çok uzaklarda
Bulutlardan sabır örüyordun şanıma
Ben nice şafak doğurdum bilsen yokluğunda
Yuttum o manasız gecelerin irinini
Bir öldüm bin sövdüm her gece yokluğuna
Sen yokken yar ben özlemine gömüldüm