Yokluğunda Var Oluş Şiiri - İbrahim Yılmaz

Yokluğunda var oluş
Ruhundaki depremlerin en şiddetlisidir
İnsanlar sanıyor ki
Depremler;
Dağlarda
Şehirlerde
Denizlerin tabanlarında olur
En şiddetli depremler
İnsanların kalp ve ruh dünyalarındadır
Şiddet derecelerini
Ölçecek dünyada henüz bir araç yoktur.

Sevenin sevdası en güzel rüyasıdır
Bazen toz pembe olur aşk rüyaları
Bazen hicran akar aşk pınarları
Arşa yükselse de duaları
Bir uçurumdur dermansız acıları
Kader dışına çıkamaz alnındaki aşk yazısı.

Öyle aşklar vardır ki;
Hatırası bile reel sevdalardan daha kutsaldır
Geceye açsan kalbini gece ağlar
Yıldızlar bu aşka saygı duyar
En yakınına anlatamazsın kalbinin feryadını
Ne sen yazdın ne de ben yazdım
Kim yazdı bu aşkın hicran fermanını?

Her şey bu alemde;
“Toprak, su, hava ve ateş” ile kaimdir
Hayatın tekamülü bu dört elemente tabidir
Onu en başta anmadan edemem
Yoksa kül olurum
Sen onun ruhundan teşekkül etmiş
Bana muhteşem bir armağansın
Varsın bu gerçeği kimse bilmesin
Bilmeleri de zaten gerekmez
Her kalp bu gerçekleri bilemez
Sen bana sadece söz ver
Cennette beni ister misin
Hayatın gerisini sil gitsin..

Sen vaz geçtiğin
İşe yaramaz dediğin
Ne kadar hislerin varsa bana ver
Ben onları yokluğunda yogan yapıp örterim üstüme
Ömrümün sensiz hicran gecelerinde
Onlar sen demek
Kokun demek
Gözlerinin feri demek
Hazanın ruhu eylül demek
Bel ki de yokluğunda
Bende var oluşun demek.

Şubat 2024