Yokluğunda Sen H'içlenmelerim

Hiç kimseye değil, sen’e bu yazılan/lar..
Kendimce sen’in yokluğuna ve yokoluşuma (h) içlenmelerim..

Yoksun..
Gözlerimde ararken yüzünü hüznünü buldum yüzümde..
Bir kere sürseydim yüzümü yüzüne feryadım ahıma karışmazdı içimde..
Sen ki gözlerinde taşırken umutlarını
Ben hece hece kelimelerimde boğuluyordum..
Yokluğuna ve yok oluşuma bir adım daha attım şimdi.
Yoksun..
Öfkem harf harf cümleleri taşırır
Ve bütün veballeri çekmek kaleme ve kağıda düşer.
Yazılan bütün şiirler sen olur soluksuzca
Ve her gece yokluğuna bir ölüm düşer kentimin sokaklarına.
Yoksun..
İki kelime arasında kaybolan ölü bir şairi oynuyorum şimdi bütün aynalarda
Bir iç çekiş nefesimde susuyorum adını..
Ne yazsam yokluğunda bir taraf hep eksik kalıyor..
Ve yokluğun yokoluşum oluyor..
Ahh yarim görebilseydin bendeki seni..
Kör bir gecede bırakmazdım med-cezir adımlarımı yollarına..
Her gece yalnızlık yağmazdı ellerime..
Şimdi yoksun...
Sesin çınlar kulaklarımda..yüzün önümde..
Ve her harf senin adını susarım dilimde..