YOKLUĞUNDA ÖĞRENDİM...
Kendime yabancıyım senden sonra.
Karlı kaplı bir defterin mısralarında asılı,
Kapısı olmayan bir mahsende esir gibiyim.
Yokluğun bütün hayallerimin üzerine oturdu.
Ne acı, ne de sevinç bırakmadı bana.
İnsan boş bir bakıştan ibarette yaşarmış.
Zülfü kimi ayağın koymaz öpem nigârum
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Devamını Oku
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta