YOKLUĞUNDA ÖĞRENDİM...
Kendime yabancıyım senden sonra.
Karlı kaplı bir defterin mısralarında asılı,
Kapısı olmayan bir mahsende esir gibiyim.
Yokluğun bütün hayallerimin üzerine oturdu.
Ne acı, ne de sevinç bırakmadı bana.
İnsan boş bir bakıştan ibarette yaşarmış.
O sabah mı çıkmıştın, bir gün önce mi
Bir bıçağın ağzında yürür gibiydin
Demirlerin soğukluğu soluk dudaklarında
Gözlerinde karanlığı dar hücrelerin
Seni görür görmez özgürlüğümden utandım
Söyle ne içersin, çay mı kahve mi
Devamını Oku
Bir bıçağın ağzında yürür gibiydin
Demirlerin soğukluğu soluk dudaklarında
Gözlerinde karanlığı dar hücrelerin
Seni görür görmez özgürlüğümden utandım
Söyle ne içersin, çay mı kahve mi




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta