***Yokluğunda Irak değil Felluce*** Şiir ...

nihayet gelebildim şiire...

Bazen haylaz bir çocuk edasıyla
Bazen dağları deviren sevdasıyla bakardı
Mıh olup çakılırdı alnıma
Günlerce aç kalsam ekmek düşmez aklıma

şiire oldukça doğal bir giriş... hani oturup da bir çay sohbetinde, zamanın o ağır dilimlerine geçmişi taze kılmanın içselliği neredeyse...

Kirpiklerimde bendini yıkıyorken hasretin
Gözlerin, yüreğimde dirayetim

bölüm arasına düşmüş bu anektodla, şairimizin farkındalığını çok net hissediyoruz ki bu sevdaya dair önemli bir ayrıntıdır aynı zamanda...

Bir doğrulara bakardım, vicdan terazisinde
Bir eğrilere
Sövesim gelirdi doğru bildiklerime
Lügatim parçalanır, lisanımı unuturdum
O gün bugündür bu diller ecnebice

şiir yol aldıkça 'geçmiş' çok daha belirginleşiyor gözlerimizde.. ayrıca bir nokta daha var ki o da, üstünden kaç panzer geçerse geçsin bazı aşklarda 'geçmiş' kendine yabancılaşır ve tüm sözlük anlamını yitirir. gözleriniz ufka dalmıştır, yanıbaşınızda 'bugün' vardır ama siz ufukta geleceği değil geçmişi görürsünüz...

Bir cennete düşerdim, sıratı müstakimde
Bir cehenneme
Hep berat ederdi yürek mahkemesinde
Şikâyetim yırtılır, temyizi unuturdum
O gün bugündür bu yürek sürgününde

şiir, tüm akıcılığıyla gelişiyor ve şair bir bakıma aşk'ı anlatıyor, görmeyen gözlere... ne kadar zor değil mi? hem seveceksin hem sevdiğinden öte sürgünü göze alacaksın. burada aslında şiirin genç kalemlerine ki onlar 'aşk, dokunmaktır' tezindeler çoğunlukla, farklı bir pencere açılıyor. elbette şairimizin böyle bir mesaj kaygısı veya arzusu olmadığını biliyorum ama 'şiir', hayata dair sanatın en önemli mesajlarından biridir ve bazen sahip olduğu kalemin sınırlarını izinsizce genişletir.


Bir ateşe dokunurdum, efsunlu gecelerde
Bir tenine
Dünya dururdu hayatın bir yerinde
Âlemim değişir, kendimi unuturdum
O gün bugündür bu memleket felluce

harika betimlemeler eşliğinde sessizce yaklaşıyoruz finale... dikkatimi çeken bir unsur var ki bu şiir adına gerçekten çok sevindirici bir durumdur ; şairimiz oldukça birikimli, bazen düşecek çıtası, bazen belki de kayıplara karışacak aniden ama öyle bir birikime sahip ki bu durum kendi elinde olmaksızın, onu yeniden şiirle ve bizlerle buluşturacaktır. çünkü 'birikim'den kastim sadece sözcük hazinesine ya da yaşanmışlıklarına dair değil kalem, emek verdiği alan ne olursa olsun orada 'doğru'yu önemsiyor ve her birimizde benzer ölçülerde olan kişisel birikimini şiirde de 'doğru'ya yöneltiyor. işte bu en bana göre kişiliğin en değerli 'birikim' yanlısı olmaktan kaynaklanır.

Boynumdan geçiyorken ılık nefesin
Varlığın gönlümde ebediyetim

ve final...

'aşk'ı gerçek anlamda yaşayanlara, özleyenlere ve tabi ki hakedenlere selam olsun' der şair ve imzasını atar hayata!!!

yürekten kutluyorum arkadaşım ve evet bundan böyle 'yokluğun felluce'....

az buz olmadığından bu şiiri unutmadım, daha sonra geleceğim araz'ım..

Böylesi şikayet etmek güzel de,azıcık sonunu düşünmeli değil mi?
Ya FELLUCE gönlünüzün feryadını DUYDUĞUNU BEYANLA;KURTARICI POZUNDA BİR CONİ,ÖZGÜRLÜK GETİRMEYE KALKARSA...
O zaman DEVİRDİĞİNİZ SADDAM HEYKELLERİNİ bile ararsınız.Benden hatırlatması...

Şiiriniz çok güzel.Aşkı son devrin en büyük mezalimi ile harman eylemiş..
Kutluyorum.

Genel anlamda karakterli bir şiir olduğunu söylemeliyim. Ama bana kalırsa özleştirmeye ihtiyacı var. Şiiri alıp fazlalıklardan ve gereksizliklerden kurtarmak lazım. Bir duyguyu benzer bir kaç dizede vermektense, benzer duyguları tek bir dizede vermek daha etkin olur kanaatindeyim. Aksi halde duygu tekrarı olur ve ritmi bozar. Ayrıca şiirin finalinin bir önceki bitimde olması gerektiğine inanıyorum.

Tebrik ve saygımla...