Yokluğunda Hep Çoğalıyor Korkularım

2
Kızıl bir akşamın ılık havasında koklarken nefesini
Meltem rüzgarları saçlarında eserken, kıskanırdım.
Korkularım çoğalırken mor geceler alırdı seni benden
Hayallerimin yarım kaldığı zamandı o pembe şafaklar.

Felegin cenderesinde seni sensiz yaşadığım acılar
Sana açlığımı bile bastıramazken umutla beklerdim
Gün soluğunu ensemde alırken, varlığındı dayanağım
Takatım yok öylesine hayata çünkü; sana yaşıyordum.

Şimdi zaman geçti, ben sana farklı mıyım sanki?
Ne istediğimizi bilmeden geçiverdi ikimizden hayat
Deliksiz uykulara mı daldı aşk, rahmete mi kavuştu?
Sırlar yumağında anılar, bütün renklere sarılmış gibi.