Yokluğunda Gözlerim Açık Ölmeyeceğim

Olur olmaz saatlerde bir ayak sesi duysam

Gelen sen misin diye

Kapıya koşarım.

Bir siyah saç görsem oturduğun yerde

Alırım avuçlarıma incitmeden doyasıya koklarım

İçim burkulur

Ağlamaklı olurum gözyaşlarım süzülür

Yokluğunda her şey seni hatırlatır…

Ne zaman gökyüzüne baksam

Karanlığın derinliklerinde parlayan gözlerini görürüm

İki damla yaş süzülür yanaklarımdan

/Gözyaşım kederden miydi yârim

Çektiğim kaderden miydi?/ derim

Yokluğunda rüzgâr değse yüzüme

Dudaklarım çatlar, sıcacık dudaklarını

Ellerim üşür, yumuşacık ellerini düşünürüm.

Duvardaki resmine bakamadım üzerini kapattım

Uykularım yarım korkuyorum düşlerime de gelmezsin

Hesap soruyor dokunduğun her şey

Utanıyorum onlardan.

Ben zamanı durdursam sen aniden çıkıp gelsen

Kim durdurabilir beni sevinçten nara atmaktan

Ah bir gelsen!

Deliliğime birde çılgınlıklarımı eklerdim

Benim dünyam sensin

Çünkü benim dünyamda sevgi ölümsüzdür

Seni sevmek ölümsüzlük demekmiş

Karar verdim sen dönene kadar perdeleri açmayacağım

Pencereler kapalı dursun rüzgâr gelmesin içeri

Varsın karanlıkta kalayım, gün ışığı da lazım değil

Sonra kahrolayım seni düşündükçe

Ve avazım çıktığınca haykıracağım

Neredesin? Hangi yaban elde kiminlesin?

Ben inancımı kaybetmedim sen de kaybetme

İnanmak başarmanın yarısı derler

Ben inanıyorum

Bir gün çat kapı geleceksin

Çok uzun sürse de sonu gelecek bu bekleyişin

Yıllar sonra, salamı duyduğunda gelsen bile

Beklediğime değecek gözlerim açık ölmeyeceğim.

//Biliyor musun meğer ben seni ne çok seviyormuşum//

Mustafa KARAAHMETOĞLU

01.06.2014