Ben senin yokluğunda büyüdüm anne!
Gittiğin yıl öğrendim okumayı,
“Anne seni özledim” yazmayı.
Yokluğunda başladım, arkama bakmadan yürümeye.
Defalarca yerlere düştüm!
Kanayan dizlerime,
Yaşaran gözlerime inat, başardım hızlı koşmayı.
Beni bu güzel havalar mahvetti,
Böyle havada istifa ettim
Evkaftaki memuriyetimden.
Tütüne böyle havada alıştım,
Böyle havada aşık oldum.
Eve ekmekle tuz götürmeyi;
Devamını Oku
Böyle havada istifa ettim
Evkaftaki memuriyetimden.
Tütüne böyle havada alıştım,
Böyle havada aşık oldum.
Eve ekmekle tuz götürmeyi;



Tek kelime ile mükemmel bir şiir. Anne hasretini ve özlemini herkesin anayacağı yalın bir dille
anlatılması da şiirin güzelliğine ayrı bir güzellik katmış.Şiirde anatılanların yaşanmış olması söylenenlerin mübalağadan uzak olduğunu gösteriyor. Şiirleriniz gibi hayatınız da güzel olsun.
Muhakkak ki siz kimsesiz değilsiniz. Kimsesizlerin kimsesinin ALLAH olduğunun tam farkında olan bir şair ve şiir seversiniz.
hayatın içinden,sıcak,duygu dolu ve son derece etkileyici cümleler...harika
insan hayatındaki bir eksi birçok artının sebebidir.sizin eksinizin büyüklüğü size kocaman artılar kazandrmış.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta