Girip yatağına uykuya daldığında,
Her gece odana sızan taze sabahtım.
Aldırmadan pencereni kapattığında,
Sensiz odamda senden bir dünya yarattım.
Her gece üzerime sererken tenini,
Dağların ardında söken kanlı şafaktım.
Öptüğüm ellerinle sundun da zehrini,
Ölüme aldırmadan zemzem diye tattım.
Aşkın aleviyle tütsülerken tenimi,
Yağmura inat,haykıran pembe bahardım.
Simsiyah mateme boğdun da yüreğimi,
Onca siyahtan bembeyaz bir gül kopardım.
İlk öpüşünle dondurduğunda kanımı,
Kelebeğin gözünde,bir günlük hayattım.
Ayrılık satırıyla aldın da canımı,
Sensin diye Azrailin koynunda yattım.
Şah-ı Kelâm
Erdem BozkurtKayıt Tarihi : 7.9.2011 13:51:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Erdem Bozkurt](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/09/07/yoklugunda-buldum-seni-3.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!