Yokluğunda ben Şiiri - Metin Tuncel

• 

  Gül Başpınar

  
  Ben senin olmadığın her günü,
  Gün değil,
  İnan yıl sayıyorum içimde...
  
  Hani o denizin uçsuz bucaksızlığı gibi,
  Senin sonsuzluğuna dalıyorum bilmeden...
  
  Delicesine,
  İçimden geçen her sözü,
  Yüzüne haykırmak istiyorum bir bir...
  
  Ve...
  Seninle yaşamak istiyorum,
  Her günün,
  Her saatini,
  Her saniyesini...
  Umutla...
  Sevinçle...
  
  Gözlerimdeki sevinç ve mutluluğun,
  En doruğa çıktığı an'ları,
  Sana da anlatmak istiyorum bir bir...
  
  Sevgilim!
  Aşkım!
  Canım!
  Demek ve,
  Seni içime çekmek istiyorum delicesine...
  
  Ama yoksun!
  Ben uçsuz bucaksız bir denize düşmüş gibiyim sanki,
  Aşmaya çalışıyorum o koskoca denizi,
  Ama, buna bile gücüm yok!
  
  Kendimi bırakıvermemek için,
  Hiçbir sebebim yok diyorum...
  Ama bırakamıyorum!
  
  Çünkü; içimde hala sen varsın!
  Çünkü; hala umut doluyum her şeye rağmen!
  Sonsuz bir nefes gibi, çekiyorum seni içime...
  
  Senin umudun uyanıyor içimde,
  Umudunla dönüyor başımda,
  Günler, geceler ve dünya...
  
  Yanımda onlarca kişi olsa,
  Kırık dökük aynalarda,
  Param parça kalsa da yüzüm,
  Ben sadece seni düşünüyorum sessizce...
  
  Bak nasıl istiyorum seni!
  Nasıl da istiyorum,
  Her saniye seninle olmayı...
  
  Sadece sevinçlerde değil,
  Hüzünlerde de kucaklamak istiyorum seni...
  Yaşanılacak her ne varsa şu hayatta,
  Hepsini tek tek seninle yaşamak istiyorum...
  
  Yanımda ol!
  Seninle olayım!
  Sana şiirler yazayım!
  Seninle yaşlanalım,
  El ele...
  Diz dize...
  
  Gün gelir de,
  Gitme vakti gelince buralardan,
  Tut elimden,
  Seninle göz göze gidelim uzaklara...
  
  Bana gözlerini bırak Sevgilim...
  Derinliklerinde kaybolmak istiyorum!
  
  Bana dudaklarını bırak Aşkım...
  O öpüşlerinde,
  Güller gibi kanamak istiyorum!
  
  Bana göğsünü bırak Canım...
  Uzandığımda huzur bulmak istiyorum!
  
  Lütfen,
  Artık bir şey söyleme Sevdiceğim...
  Kucağında mışıl mışıl uyumak istiyorum!
  

  Devamını Göster

  • 0
  • 0

  Cevap Yaz

TÜM YORUMLAR (1)