Yokluğunda Ben Şiiri - Esel Arslan

Gel ne olur sımsıkı sarıl bana,
Acılardan kavrulan yüzümü,
Avuçlarının içine al,
Okşa yine saçlarımı.

Bir çılgın böcek kemiriyor içimi,
Dur durak bilmiyor, zaptedilmiyor,
Yokluğunun kahreden bekleyişleri,
Bedenimi günden güne yok ediyor.

Sensizlik işkencelere dönüşüyor,
Karanlık odalarda ruhum tek başına,
Kıvranan aklım, duygularımla boğuşuyor,
Kınından sıyrılmış bir hançer gibiyim.

Neden çektirirsin bu acının yükünü,
İsyanım vahşi ve delice bir çığlık artık,
Böylesine severken sen deli, ben divane,
Kimi, ne için neden kandırdık.

Sensizliği gömlek gibi giydiriyorsun,
Tenim yanıyor, içim acıyor,
Ah bu sevgim, bütün sitemlerimi önlüyor,
Açtığın yara kapanmıyor kanıyor.

2007- Ankara

Esel Arslan
Kayıt Tarihi : 25.12.2007 19:21:00