Yokluğunda Şiiri - Yavuz Uzunyurt

yokluğunda hiç bir şeyle gönül avunmuyor
yürek nefessiz soluksuk kalıyor
çırpınırım sudan çıkmış balık gibi
müebbet yemiş bir mahkumum sanki
ne bayram kaldı ne seyran bana
meğer hiç kimseler yokmuş dünyada
ne kadar sessizmiş renksiz hayat sen olmadığında
bilmem hangi söz anlatabilir ki bu hali
onsuz olmuyor duyduk duymadık demeyin ey ahali
yar duymuyor duymuyor duymuyor
ey sevgili sen cenneti yaşarken
gönlümün kıyameti koptu kopuyor
ne kadar saf temiz sevsemde
niyetim düzgün olsa bile
bana hep yokluğunun cehennemi gözüküyor