Yokluğunda Şiiri - Aşkın Ay

Yokluğunun başlangıcındayım şimdi
Dünyam dönmeyi bıraktı gidişinle
Gönül bahçemin çiçekleri soldu
Yamaçlarımı sardı hüznün kolları
Bedenim bilmem nasıl dayanır yokluğuna
Çimenleri bile yeşertemem yüreğimde
Yağmurdan sonra gökkuşağımı göremeyeceğimi
Bilir, bilir ve ağlarım delice
Aşkıma, anılarıma, yaşayamadıklarımıza
Hayaline sarılıpta ağlarım yokluğunda
Süzülen göz yaşlarım yankılanır
Karanlık ve boş odamda
Yokluğunda güneş doğmayacak yüreğime
Sensiz baharı yaşamak mı? Niye
Çiçeklere, kuşlara, kelebeklere yer yok
Sensizken hiç birine.
Yokluğunun isyanları kaldı avuçlarımda
Nefes alışımda anlamsız artık
Sen koklayamadıktan sonra
Aynada gördüğüm yüz ben değil
Bundan sonra yokluğunun hatırası
Gölgeler ve karanlıklar içindeyim
Çilem yeni başlıyor gidişinle
Yürümek zorundayım ışığından mahrum
Sensizlik eşliğinde
Yokluğunda, yok olmak isteğiyle kavrulurken
Olurda birgün kavuşursa ellerim ellerine
SEVGİLİM!
Dudaklarının sıcaklığı getirir beni kendime.

(20,01,2006-İst.)