Yokluğunda Şiiri - İbrahim Halil Demir

Yokluğunda,
Gözlerim yaşarıyor,yüreğim sızlıyor,
Ciğerim yanıyor,hafsalım almıyor anne.
Takatim tükeniyor,gözlerimin feri azalıyor,
Saçlarım ağarıyor,dişlerim birer birer dökülüyor anne.

Yokluğunda,
Gençliğim kuş misali elimden uçuyor,
Güçlü kuvvetli bedenim yaşlanıyor anne.
Nasırlı ellerim titriyor,Leylam bırakmış beni gidiyor,
Bir hiç uğruna dost bildiklerim benimle konuşmuyor anne..

Yokluğunda,
İkindi çayları yorgunluğumu gidermiyor,
Muhabbet kuşları artık eskisi gibi şevkle ötmüyor anne.
Baykuşlar yaşadığım mekanlarda yuva yapıyor,
Çalışkan ve bereket simgesi karıncalar evimdeki yuvalarını terk ediyor anne.

Yokluğunda,
Gökkuşağı, baharda gökyüzünü süslemiyor,
Rahmet yağmurları ise, bir hoş yağmıyor anne.
İnsanı rahatlatan meltemler, beni serinletmiyor,
Hiçbir pınarın suyu,susamışlığımı gidermiyor hararetimi söndürmüyor anne.

Yokluğunda,
Okuduğum kitaplar bana hiçbir şey anlatmıyor,
Hiçbir kalem sana olan özlem ve duygularımı yazmıyor anne.
Zaman durmuş sanki geçmek nedir bilmiyor,
Ne gece ne de gündüz nurani siman gözlerimin önünden gitmiyor anne.

Yokluğunda,
İştahım kesiliyor, yaşama sevincim azalıyor,
Akrabalarımın bakışları, ürkütüyor beni, mutlu etmiyor anne.
Horozlar eskisi gibi seherde, namaz vaktinde ötmüyor,
Hiç kimse yerini doldurmuyor,şefkat abidesi olmuyor,
Gözyaşlarım, yüreğimdeki yangını söndürmüyor artık anne.
17/01/2006