Yokluğunda Şiiri - İsmail Özabacı

yoklugunda bir gece vakti
tüm hüzünleri atıyorum üstümden
güneş gibi aydınlık gözlerinde
sonsuz bir kahverengiye dalıyorum
ne eylül ne sevdiğin nisan aylardan
ne aralık ne mart
öylece yürüyorum şehrin caddelerinde
sonradan farkediyorum
kömür kokuyor şehir
yoklugunda yağmurda yağmıyor
gece zaten sessiz
gece zaten soğuk
öyle birden üşüyorum
yokluğunda öylece bir akşam gidiyorum
seni bulmaya gidiyorum
bu sehirden
ve seni sevmeye söz veriyorum
bir ömür boyu