dağılır,
darmadağın olurum yokluğunda...
ufalanır içimin merhameti,
acımaz kendi haline.
usul usul bir sancı
beynime hapseder en kötü düşleri.
ses yok!
vurduğum duvarlar kadar sessiz
can taşıyan bedenin.
darmadağın olur dökülür
en samimi hislerim...
içimin en renkli bulutları
karamsar bir fırtınayla boğuşur,
en güçlü şimşeklere eş
bir sessizlik yaşar koynumda,
geceleri ruhumu ağlatan....
Kayıt Tarihi : 14.4.2005 14:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!