Yokluğun öyle derin ki, varlığını bile gölgede bırakıyor.
Her şey var ama sen yoksun;
işte bu, dünyanın en büyük boşluğu.
Yani anlayacağın, yokluğun yok ediyor beni...
Kara bulutlar gibi hüzün çöktü içime,
Dudağımda tebessüm kalmadı yokluğunda.
Paslandı anılarım, karlar yağdı saçıma,
Kapımı rüzgar bile çalmadı yokluğunda…
Senden önce gözümü topraklar öpecekse,
Zamana “dur” diyemem, yapsın ne yapacaksa,
Kopsun fark etmez artık, kıyamet kopacaksa,
Bir tek huzurlu günüm olmadı yokluğunda...
Seninle olmanın bir saniyesine ömrümü feda edecigimi biliyorsun diye mi bu gelmeyişin ölüm gelmeden gelmeyi akıl etmeyişin
Öyle dağıttı ki bu son gidişin
Yine seni bekliyorum yokluğunda
02.10.2024 poli lara
Lara MutluKayıt Tarihi : 16.12.2024 01:32:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!