Yokluğunda Şiiri - Ahmet Kamil Han

Çok özledim anlık gülüşlerini
İlk atar yapıp son öpüşlerini
Koşuyor gibi iş görüşlerini
Çok özledim derinden, yokluğunda...

Beni sensiz aleme tahkim etme
Yaşıyorken ölüme mahkum etme
Alacağım nefese mahrum etme
Nefesimsin, anladım yokluğunda...

Ateşte açansın, sır bir muamma
Ahirde yalnız bırakırım sanma
Mahşerden gönlüme düşensin amma
Neyleyeyim cenneti yokluğunda...

Olmadı bana sen gibi ağlayan
Yoktur hasretime gönül bağlayan
Canım dedikçe canımı dağlayan
Sendin, dünyam karardı yokluğunda...