Yokluğunda Şiiri - Ali İhsan Akın

Ağlayarak başladım bugün yine günüme,
Yine aklımda sen ve hatıralarımız.
Rüyalarımda hep sen ve kurduğumuz hayaller.
Beraber kurduğumuz hayalleri başkasıyla yaşıyorsun, mutlusun.
Ama ben olamıyorum senin yokluğunda.
Her gün nasıl olduğunu soruyorum.
Bazen cevap bile vermiyorsun.
Umurunda değilim artık,
Ama sen benim aklımdan çıkmıyorsun.
Her gece anlatıyorum kendi kendime,
Senin fotoğrafına bakarak.
Seni ne kadar çok sevdiğimi,
Tekrar birlikte olacağımızı anlatıyorum ona.
Sayılı dostlarım var artık.
Fotoğrafların, elimdeki sigara ve her gün döktüğüm göz yaşları.
Kalabalıktan kaçar oldum yokluğunda,
Sessiz, sakin yerler iyi geliyor bana.
İnsan içinde ağlayamıyorum çünkü.
Her yerde seni görüyorum,
Hayal de olsa iyi geliyor bana seni görmek.
Özledim.
Seninle konuşmayı, seninle dertleşmeyi
Beraber ağlayıp, beraber gülmeyi özledim.
Sevgilim demeni, seni seviyorum demeni
O tatlı sesini özledim.
Belki bir gün çıkıp gelirsin diye bekliyorum hala seni.
Başka da yapabileceğim hiçbir şey yok.
En kötüsü de bu zaten, çaresizlik.
Ben seni kaybettim,
Şimdi de kendim kayboluyorum bu hayatta.
Ama anlıyorum ki sen yoksun artık.
Yeni bir hayat, yeni insanlar.
Seni unutmak mı, hayır.
Ama zamanla iyileşiyor yaralar.
Zamanın böyle bir gücü var.
Yeni insanlar girecek hayatıma,
Yine aklıma sen geleceksin.
Ama ben ihanet edemem hayallerimize,
Başkasıyla yaşayamam onları.
Hatırlıyor musun,
Seninle yaşlanmak istiyorum demiştim sana.
Bir ömür mutlu ya da mutsuz,
Sadece benim ol istedim.
Çok mu şey istedim sanki ben bu hayattan,
Sadece seni istedim ve hala istiyorum.
Hayata senin varlığını bilerek tutunuyorum.
Tek tesellim senin mutlu olman.
Yokluğuna mahkum olmak, acıların en büyüğü
Birini gerçekten sevmek,
Onun mutluluğu ile mutlu olmak demektir.
Ben acıların en büyüğünü yaşıyorum, sensizlik.
Ama mutluyum, sen mutlu olduğun sürece.
Hayata tutunuyorum, senin sayende.