Baharda gül dalıydım
Rüzgarlar esti yüreğimde
Koparamadılar can vardı damarlarımda
Sonra sonbahar
Kurudum, dalımda gül kalmadı
Kan kalmadı bedenimde
Ve yalnızlığa yenik düştüm
Ezberledim senin yokluğunda
Ağlamayı ve umutlanmayı
Sen olmadan seni düşünmeyi
Ve haykırarak uyanmayı
Duygularımın sel olduğu günler
Sana olan yağmurlarımın yüzünden
Bir gecede ölmeyi
Bin gecede dirilmeyi öğrendim
Sana olan rüzgarlarımın yüzünden
Kendimi sorgulayamadım bile
İstemekle belki kavuşurum sanmıştım
Lakin olmadı
Şehirde kuşlar da kalmadı
Artık bıktım, bu yaşamda sıktı
Ya seninle ya da sensiz
Gelsin artık bu ömrün sonu
Bu yerden seni götürmeliyim
Ya da ellere yenik ve yalnız gideceğim
Kayıt Tarihi : 24.5.2006 17:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!