Yokluğunda… Şiiri - Bediioğlu Tarkan

Hızlı adımlarla yürüyor duvar dibinden,
Kim bilir neler geçiyor içinden,
Kaç bina geçti kaç köşe döndü bilmeden,
Duracak gibide değil enerjisi bitip tükenmeden,

Nerden başlamıştı bu yolculuk nerde bitecek kimbilir,
Bir şeydenmi kaçıyor biryere mi varmak istiyor kimbilir,
Başını kaldırmıyor gülüyormu ağlıyormu kimbilir,
Onca kalabalıktan geçti farkına varan olurmu kimbilir,

Binalar geride kaldı kalabalıkların yok artık sesi,
Kuru toprak, tozlu yollar ve sadece hızlı adımların sesi,
Bir anda bir kaya buldu gizledi kendini sadece dizlerinin geldi sesi,
Hıçkıra hıçkıra ağlıyordu ama dudaklarını ısırır gibi kesiliyordu sesi,

Bişiler söylemeye çalışır gibi sanki durabilse hıçkırıklar,
Boğazına düğümleniyor gibi sanki içindeki haykırışlar,
Bir sessizlik oldu gibi sustu yıkılacak sabır taş duvarlar,
Bir çığlık duyuldu, artık yıkıldı içindeki bütün dağlar,

Sensiz olmuyor, dayanılmıyor bu beden sensizliği taşıyamıyor,
Sen gittin ama sensizlik yüreğimi gecemi gündüzümü bırakmıyor,
İçsem dağıtsam kendimi sarhoşluğum yokluğuna ilaç olmuyor,
Ne kalabalıklar gizliyor beni ölümünden, nede korkaklığım beni sana getiriyor.