Hangi kapıyı açsam bir karanlık giriyor içeri
Hangi cama çıksam güneş yok penceremde
Nezaman aynaya baksam o berduş yüzüm
Kendimden ve hayattan geçeli çok olmuş
Sokağa çıkıyorum çocuklar görüyorum
Elleri kir içinde oyun oynayan
Çoğu zaman çocuk olmalı diyorum
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta