Efkâr misafir olur bu saatlerde
yüreğimin her odasına, her sofasına,
Mahsun, öksüz kalır kulağım
tenimi okşayan sesinin suskunluğunda.
Ruhuma eştir ruhun
özlem dolu bedenimin uzağında kalsanda,
Ellerindir tenimden önce dokunan ruhuma
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
