Yokluğunda Şiiri - Mavi Umay Şükran Ay

Bilir misin sen beklemeyi?
Fallara bile ümit tohumları ekip
Gecenin sessizliğinde sensizliği
Damara eroin gibi çekmeyi

Kan çanağına dönmüş gözlerinle
Dolmuş sigara tablana bakıp bakıp
En derininden bir küfürvari kelamla
Lanetlere peşkeş çekmeyi seni beni

Sarılırmısın anılara teselli olmaya
Her birinde yüreğini lime lime eden
Ettikçe eriyen içine akan kanla dolmayı
Yığılıp bir kenarda acıyan gözlere hedef olmayı

Sorarmısın günlere,aylara,yıllara
Gittiğin andan beri
Kaç gece sabahına erdi?
Kaç kış ruhunu baharına serdi?
Kaç yüzyıldır yaktığın alev sönmedi?

Bir değil,bin değil asırlar geçti
Sana hasret kokunu duymayalı
Özlemle dizine uzanıp yatmayalı
Nağmemizi kulağına fısıldamayalı

Neler götürdü bir bilsen yokluğun
İçimde yer eder çıldırtır
Yere çarptıkça yüzüme vurur
Dizginleyemediğim onurum,gururum

Duvar gibi,taş gibi münasebetsiz gidişindi
Beni Kızıl allara boyayıp ardından
Katran karası gecelere mahkum
Makbere sessiz müebbet kılışın

Solgun,titrek,sağır artık sulietin
Görmüyorum
Duymuyorum
Anlamıyorum
Bilmiyorum
Hissetmiyorum hiç bir şey
Ben artık galiba ……